Welkom!

Lieve allemaal,

Op deze website hoop ik jullie op de hoogte te kunnen houden van mijn reis in Azië. Ik vlieg aankomende woensdag 3 oktober richting Delhi en kom de dag erna aan in Kathmandu. Bijna 6 maanden later (dat ‘bijna’ komt door een positieve verzekeringskwestie) op 13 maart 2013 vlieg ik vanaf Bangkok terug naar Amsterdam. Het voelt als een voorrecht om voor zo lange tijd niet te moeten werken en reizend te kunnen leven. Nog niet zo lang geleden was reizen ook echt een privilege voor rijkelui , afgezien van gipsy’s natuurlijk, die’ reizend leven’ in hun levenswijze als voorwaarde stellen. Verder kwam je alleen met geld buiten de Europese lijnen. Anderen hadden daar overigens ook niets te zoeken (in de toen minder verzorgde verzorgingsstaat moesten mensen gewoon jaar in jaar uit werken) en verruimde hun wereldbeeld alleen in de schoolbanken. Nu lijkt het wel of behoorlijk wat mensen ‘wel eens’ een langere reis maken. Hoewel het nu aardig geaccepteerd is wanneer een gezonde, redelijk verdienende en -gehuisveste twintiger alles achter zich laat om een (wereld)reis te maken, voelt het voor mij niet zo. Hoe bijzonder is het om alles op te geven en met een rugzak om de wereld in te trekken! En als ik het even een moment de gewoonste zaak van de wereld vind, wekken huiselijke (vaak oudere) mensen me wel uit deze naïeve gedachten. En dan denk ik: yes, het is fantastisch om te reizen! Ik wou dat ik altijd kon reizen, maar omdat dat niet kan is het bijzonder als het dan voor even wél kan :-) Reizend leven is mijn grote droom, en bij iedere reis zoals ook bij eerdere reizen die me Ierland, Noorwegen en Marokko lieten ervaren, is het reizen op zichzelf niet een doel, maar het reizend leven. Tijdens een reis is alles anders, hoe goed je ook je best kan doen om vast te houden aan vertrouwde structuren zoals bijvoorbeeld (Nederlands)voedsel. Maar juist het loslaten van alle concepten en het meegaan met de levenswijze van de mensen die je tijdens je reis tegenkomt maakt het reizen fantastisch; een persoonlijke uitdaging ook. Hoewel reizen mij erg open en ontvankelijk maakt voor andere denk- en levenswijzen brengt het me dichter bij mezelf. Volgens mij ben ik banger voor Nederlandse tienermassa’s á la Haren dan voor Thaise kakkerlakken. Hmm, misschien is dit grootspraak.. Ik maak wel een foto van de eerste grote ongedierte aanblik in mijn leven.
Ik kan nu nog ongehinderd schrijven en ben heel benieuwd hoe dat ‘daar’ is. Hoop jullie elke 2 weken een blik op steeds een andere stuk van de wereld te kunnen geven. Volgens mij kun je ergens aanklikken daar standaard een mail over te krijgen bij ‘blijf op de hoogte’ (zie ‘t net staan).
Ik begin overigens in een (vrije)school aan de rand van Kathmandu: Shanti Sewa Griha. De website: http://www.shanti-leprahilfe.de/

Liefs, Simone